Hoe psychologie ontwikkelde in de twintigste eeuw
Hoe psychologie ontwikkelde in de twintigste eeuw
Psychologie als wetenschap in de twintigste eeuw heeft gedaaneen grote sprong in zijn ontwikkeling. Als er in het begin van de eeuw een ernstige crisis op het gebied van experimenten plaatsvond, is op dit moment dankzij de synthese van gegevens uit verschillende scholen deze kloof geëlimineerd.
Aan het begin van de 20e eeuw was de psychologie als wetenschap gewordencrisis ervaring. Progressive eenmaal introspectie methode niet effectief gebleken, heeft de specifieke psychische werkelijkheid niet geverifieerd, de kwestie van de communicatie van de psychische verschijnselen met een fysiologische bleef onopgelost psychologische theorie zichtbaar ontroerd naar voren op experimenteel werk. Wetenschappelijke geesten zijn begonnen met het zoeken naar nieuwe methoden in de psychologie, wat leidde tot het ontstaan van diverse scholen.
De belangrijkste richtingen van de psychologie in de 20e eeuw
Behaviorisme. Hij had een grote invloed op de ontwikkeling van psychotherapie, maar beantwoordde niet veel vragen. Sommige wetenschappers beschouwen later het gedrag als primitieve leer van de menselijke psyche. Gestalt psychologie. De school ontstond in tegenstelling tot de experimentele psychologie. Er is een poging om problemen van integriteit te ontwikkelen, die door de Oostenrijkse school werden geïdentificeerd. Diepe psychologie. De oorsprong is geassocieerd met de naam Sigmund Freud. Hij begon te werken met een onbewuste persoon, en zijn volgelingen kwamen tot de conclusie dat er een 'collectief ego' is. Dit is een enorme stap in de ontwikkeling van sociale psychologie geworden. Carl Jung vervolgde en verdiepte het onderwijs. Cognitieve psychologie. We kunnen veilig zeggen dat dit een voortzetting is van de leer van het behaviorisme, maar wel dieper. De persoon wordt vollediger beschouwd, de rol van zijn bewustzijn, perceptie, en niet alleen instincten wordt in aanmerking genomen. Humanistische psychologie. De mens wordt gezien als het hoogtepunt van de creaties van de natuur. Bijzonder serieus vertegenwoordigers van de school beschouwden de kwesties van zelf-actualisering van een persoon. De meest elementaire onderwerpen voor analyse: hogere waarden, creativiteit, vrijheid, verantwoordelijkheid, liefde enzovoort. Geleidelijke opkomst van existentiële psychologie, die is ontworpen om een humanistische psychologie te ontwikkelen.Stadia van de ontwikkeling van de wereldpsychologie in de 20e eeuw
Fase een. Sinds het einde van de 19e eeuw en het begin van de 20e eeuw is de experimentele psychologie zich gaan ontwikkelen. De belangrijkste bijdrage in deze fase werd geleverd door W. Wundt, die wetenschap objectief, experimenteel kon maken. Dankzij Wundt was onder andere de crisis in de wetenschap rijp, wat leidde tot de vorming van veel scholen. Fase twee. Aan het begin van de twintigste eeuw, tot de jaren 1930, werd een methodologische crisis geconstateerd. Er is geen consensus in de wetenschappelijke gemeenschap over hoe experimenten uit te voeren en wat als een onderwerp van experiment zou moeten fungeren. In dit stadium werd een grote rol gespeeld door de jonge Sovjet school. Fase drie. Sinds de jaren 40 en eind 60 is er de opkomst van de humanistische psychologie. Het onderwerp van de studie is cognitieve processen, de ontwikkeling van intellectuele vaardigheden en nog veel meer. Een persoon is niet alleen een object van onderzoek, maar ook een serieuze studie vanuit het oogpunt van humanisme. Fase vier. Dit stadium van ontwikkeling blijft tot op heden. Wetenschap blijft onderzoeken in verschillende scholen. Er wordt veel aandacht besteed aan het experimenteren, nieuwe diagnostische methoden beginnen te verschijnen. Individuele scholen beginnen te verenigen om nieuwe horizon te openen in de ontwikkeling van de wetenschap.
