Mastopathie, of fibrocystische ziekte
Mastopathie, of fibrocystische ziekte
Mastopathie of fibrocystische ziekte,lijden aan vrouwen in de vruchtbare leeftijd. Pathologische proliferatie van glandulair en bindweefsel gaat gepaard met de vorming van zeehonden of cysten van verschillende grootten. Vanuit klinisch oogpunt is de ziekte verdeeld in twee groepen: diffuse en nodulaire mastopathie. In het eerste geval hebben meerdere formaties de overhand, in het tweede geval wordt een knoop gevormd.
Symptomen van mastopathie
In de beginfase van het pathologische procesmastopathie stoort een vrouw niet. In de daaropvolgende zijn er systematische of cyclische pijnen, een gevoel van raspiraniya en zwaarte in de borst. Wanneer de volumeknooppunten worden gevormd, vervormt de borstklier en is het cosmetische defect duidelijk zichtbaar.
Diagnose van mastopathie
Een gynaecoloog of mammologist voert een klinische studie uitonderzoek van de patiënt, palpatie van de borstklieren. De vrouw wordt doorverwezen voor echografie, mammografie. De patiënt wordt aanbevolen om het hormonale profiel op het niveau van prolactine, oestrogeen, progesteron te diagnosticeren.
Proliferatieve vorm van mastopathie, wanneerer is een actieve verdeling van cellen, vereist gedetailleerde overweging, omdat er een hoog risico is op degeneratie van goedaardige tumoren in kwaadaardige tumoren. Niet-proliferatieve vorm van mastopathie veroorzaakt geen risico op kanker.
Behandeling van mastopathie
Voor een vrouw met mastopathie zijn medicijnen voorgeschrevencorrectie van de hormonale achtergrond, als tijdens het onderzoek enkele veranderingen werden onthuld. Met endocriene pathologieën wordt de hoofdziekte behandeld. Wijs fytopreparaties en homeopathische remedies, vitaminen, diuretica toe om oedeem van weefsels te verminderen, onderzoek te controleren.
Op grote knooppunten met zichtbare cosmeticadefect wordt chirurgisch behandeld. Na de operatie is het noodzakelijk om systematisch te observeren bij de mammaloog. Preventieve behandeling is gericht op het verminderen van het risico op het ontspruiten van nieuwe knooppunten.
