Geschiedenis van voedsel: komkommers
Geschiedenis van voedsel: komkommers
Komkommer fris, licht gezouten, gepekeld ... Een zeldzame tafel doet het zonder deze groente. Maar hij is een buitenstaander, die pas een paar eeuwen geleden naar de Russische landen kwam. Deze cultuur heeft een lange weg afgelegd, zich over de wereld verspreid en de harten van mensen veroverd met zijn smaakkwaliteiten.
De geschiedenis van komkommer
Komkommer behoort tot het geslacht Cucumis, familieCucurbitaceae ("Pumpkin"). Voor de eerste keer als een cultuur, leek het ongeveer 6.000 jaar geleden. Het geboorteland van de plant is India en China, waar een van de vertegenwoordigers van het geslacht - Hardwick-komkommer - nog steeds in het wild groeit. Deze groente wordt vaak gevonden in de bergachtige regio's van Nepal. De vruchten van wilde komkommer zijn klein en bitter, daarom niet geschikt voor voedsel en kunnen zelfs vergiftiging veroorzaken. Wilde komkommer groeit als een liaan en heeft een zeer decoratieve uitstraling. Komkommer als een culturele plant was bekend in het oude Egypte en Griekenland. De Grieken gebruikten het als antipyreticum. Er is bewijs dat de groente aanwezig was aan de eettafels van de keizers van Rome Augustus en Tiberius. Eetbare komkommers waren een zeldzaamheid en werden beschouwd als een voorrecht van monarchen. Het beeld werd toegepast op enkele oude Griekse tempels. In Griekenland werd deze groente "Aoros" genoemd, wat "onvolwassen" betekent, omdat toentertijd komkommers werden gebruikt voor onrijp voedsel. De Griekse "Aoros" werd geassimileerd in het woord "auguros", uit de parafrase waarvan de Russische naam "komkommer" verscheen. Algemeen wordt aangenomen dat de komkommer vanuit Zuidoost-Azië naar Europa werd gebracht, waar hij afkomstig was van de oude Griekse veroveraars. De Fransen bewerkten de komkommer pas in het midden van de 17e eeuw en even later verscheen de groente in Duitsland en Spanje. Het uiterlijk van komkommer in Rusland
Hoogstwaarschijnlijk is de komkommer in Rusland geïmporteerdAzië. Voor het eerst wordt komkommer vermeld in de aantekeningen van de Duitse ambassadeur Gerberstein over de reis naar Perzië en Muscovy. Maar historici zijn het erover eens dat de komkommer in Rusland al bekend was aan het begin van de 10e eeuw. Een speciale boerderij voor de teelt van groenten werd gecreëerd door de orde van Peter I, hoewel de groente tegen die tijd al in de tuinen van gewone mensen was gekweekt en een vertrouwd gerecht voor de boeren was. Op Russische bodem nam de groente wortel, groeide beter dan in Europa en had een meer uitgesproken smaak. Dit werd zowel gevierd door Europese reizigers als door Russische boeren. Komkommer werd de eerste Russische cultuur die in beschutte grond werd geteeld. Tot de 18e eeuw, toen komkommers werden gekweekt, werden koude bergkammen en warme kwekerijen met schuilplaatsen van licht, stoomruggen, ruggen en hopen gebruikt. Bodemverwarming werd uitgevoerd met behulp van mest. Een scala aan faciliteiten voor de beschermde grond begon te verschijnen in de 19e eeuw waren er kassen met glazen frames en bekende Klinskie lean-to serres Borovoy otopleniem.V begin van de 20e eeuw in Rusland. Als beschutting tegen de zon werden glas en geolied papier gebruikt. En vanaf de tweede helft van de 20e eeuw begon de bouw van industriële kassencomplexen. Het uiterlijk van een polymeerfilm in de jaren 60. 20e eeuw maakte het mogelijk om de veer kassen en schuilplaatsen te bouwen. Op dit moment, als de cultuur van komkommer teelt in kassen, qua oppervlakte is de eerste plaats in Rusland en in de wereld - de tweede.
