Tip 1: Hoe werkte collectivisatie?

Cultuur en Samenleving

Tip 1: Hoe werkte collectivisatie?

Sinds de jaren 1920, is de collectivisatie van plattelandseconomieën uitgevoerd. Stalin eiste om het proces te versnellen, te verdrijven en zelfs enkele van de koelakken te vernietigen die zich heftig verzetten tegen collectivisatie.

Collectivisatie als een staatsoorlog

Gedwongen inschrijving van boeren op de collectieve boerderijen, metdie werd weggenomen eigendom eigendom van de familie, omgezet in boerenrellen. Om mensen bang te maken, werden sommige gezinnen eenvoudigweg gekakulakiseerd, waarbij hun eigendom werd gebruikt als een materiële basis voor collectieve boerderijen. Gezinnen uit de bewoonde plaatsen uitgezet, sturen naar het Europese noorden van het land, evenals naar de weinig bewoonde gebieden van Siberië, iemand werd in de gevangenis gezet. Dit werd officieel verklaard door de staatsoorlog tegen de boeren. Deze oorlog bereikte zijn hoogtepunt in de vroege jaren dertig van de vorige eeuw, toen miljoenen mensen ongezien de omstandigheden opgingen, zonder eten en kleding. Bij dekulakisatie namen ze in de eerste plaats hun schoenen en warme kleding weg. Velen van hen bereikten hun bestemming niet, ze stierven onderweg. De jonge Sovjetrepubliek eiste goedkope arbeid om projecten van de Partij en de regering uit te voeren. En het werd gevonden, het sturen van massamensen naar ballingschap en OGPU kampen, met hun hulp werd bijvoorbeeld het beroemde Witte Zee-Baltische kanaal gebouwd. Als het niet voor de gevangenen was, zou het veel apparatuur en geld kosten, en gevangenen met een kyle en een kruiwagen verving het.

Collectivisatie in het veld

Bepaal wie de koelak is en wie -midden boeren, dat was niet gemakkelijk, want veel welgestelde boeren, na het betalen van allerlei belastingen en overtollige materialen, stonden op de rand van overleven. Om dit probleem op te lossen werd ter plaatse voorgeschreven, met het oog hierop werden jonge communisten naar de districten gestuurd die lijsten moesten opstellen met de commissies van de boerenarmen. Er werd rekening gehouden met oude, reeds verouderde en verklarende toespraken van buren in het dorp. De tijd is gekomen voor de verantwoording van persoonlijke rekeningen, toen openhartige loafers en dronkaards spraken over de buren - arbeiders die eens een medewerker uitnodigden om te helpen bij het schoonmaken. De aanwezigheid van twee samovaren in het gezin was de reden om haar te herkennen als een koelak, onderhevig aan uitzetting. Degenen die de productiemiddelen hadden, en het paard in kwestie, werden in de eerste plaats verdreven en haalden alles van hen, inclusief zelfs warm voedsel van de kachel. Er zijn overal dergelijke verstoringen geweest, de landbouw van de voedselexporterende industrie is een bedelaar geworden, de vruchten van de collectivisatie worden nog steeds tot op de dag van vandaag aangewend. Slachtoffers van onderdrukking werden toen miljoenen mensen die werden verdreven uit dorpen, die werden neergeschoten, die werden gestuurd naar kampen, die werden verbannen. Hun reis in die jaren was eindeloos, soms gingen ze te voet. Nadat ze de aangegeven plaatsen hadden bereikt, bouwden ze kazernes en dachten ze niet dat ze daar vele tientallen jaren zouden moeten leven, of zelfs hun hele leven.

Raad 2: Kenmerken van industrialisatie in de USSR

Kenmerken van industrialisatie in de USSR is niet zo veellot. Maar elk van hen geeft volledig en volledig het toenmalige bestaande stalinistische politieke systeem in de Sovjet-Unie weer. Alleen met dit systeem was het mogelijk om in een zo korte tijd een individueel gevangen agrarisch land in een industriële macht te veranderen, waarbij voor dit doel een groot aantal levens van zijn medeburgers werd opgeofferd.

Bijna alle ontwikkelde landen van de wereld tot de dertigstejaren van de vorige eeuw hebben het proces van industrialisatie van hun economieën voltooid. En alleen de USSR bleef om verschillende redenen een agrarisch land. De leiding van het land zag hierin een bedreiging voor het bestaan van de Sovjetmacht. Daarom werd aan het einde van de jaren twintig een koers gekozen om radicale veranderingen in de Sovjet-economie door te voeren.

Interne reserves van industrialisatie

De Sovjetregering kon er niet op rekenenhulp vanuit het buitenland voor industrialisatie. Het bleef om alleen te vertrouwen op interne reserves. Dit was een van de belangrijkste kenmerken. Deze reserves bevonden zich voornamelijk in de landbouwsector. Daarom werd de industrialisatie voornamelijk ten koste van de landbouw uitgevoerd. Dat is waarom het werd voorafgegaan door de massacollectivisatie van de boeren. En het was collectivisatie die het mogelijk maakte om alle voedselhulpbronnen in de handen van de staat te concentreren, om een aanzienlijk deel ervan in het buitenland te realiseren, en om geïmporteerde industriële apparatuur te kopen voor het geld dat hiermee verkregen werd. Het was collectivisatie, het verpesten van de boeren, creëerde een onuitputtelijke voorraad goedkope arbeidskrachten voor de industriële giganten die gebouwd werden. En het was collectivisatie die een impuls gaf aan de sterke toename van het aantal gevangenen van de Goelag, wiens slavenarbeid later werd gebruikt in grootse bouwprojecten van grote industrialisatie.

Resultaten van industrialisatie

Over de belichaming van een groots programmaindustriële bouw duurde iets meer dan twee vijfjarenplannen. In zo'n korte periode van meer dan 9000 nieuwe planten, tientallen waterkrachtcentrales en kolenmijnen werden gebouwd in het land. Volgens het volume van de productie van de Sovjet-Unie kwam op de tweede plaats in de wereld niet heeft ingehaald op deze indicator alleen SShA.Dolya de industriële productie in de economie van het land heeft 70 protsentov.Na bereikt schijnbaar doemde zalige kartina.Odnako tastbare groeiniveau van de Sovjet-volk werd niet waargenomen. Bovendien daalde het in de eerste jaren van industrialisatie duidelijk. Er was een acuut tekort aan voedsel. Honderdduizenden mensen stierven van de honger. Er is niets verrassends in dit. Immers, alle beschikbare middelen die de staat over industrialisatie gooide. Eten geëxporteerd naar het buitenland, en de zware industrie zich snel ontwikkeld ten koste van het licht. Vandaar dat het acute tekort aan goederen potrebleniya.Krome heeft de Goelag geleidelijk veranderd in een soort van een aparte tak van de economie op basis van slavenarbeid van de gevangenen die hun leven letterlijk opgeofferd in de industrialisatie van het slachtoffer. Waarom is slechts een Belamorsko-Baltic Canal, letterlijk gebouwd op de botten van de Goelag gevangenen.