Tip 1: Dood als een moment van het leven
Tip 1: Dood als een moment van het leven
Hegel zei ook dat alles dat bestaat, waardig is om vernietigd te worden. Sterker nog, de dood is het onvermijdelijke moment van het leven dat iedereen zal moeten 'ervaren'.
Je hebt nodig
- Een leerboek over geschiedenis, de bijbel.
instructie
1
Dood in een primitieve samenleving. In de primitieve samenleving was de dood nooit gescheiden van het leven, hij viel niet op in de zin van het einde of het begin. Ze was slechts een lijn, kruisend die, een man viel in het hiernamaals. Representaties van het leven na de dood bestonden uit het zien van dezelfde wereld als vóór de dood, waarbij een persoon soortgelijke activiteiten uitoefent op basis van dezelfde sociale relaties, maar in een andere ruimte. Natuurlijk is het niet nodig om over de dood te praten als het einde van het leven in deze context.
2
De dood van een persoon werd beschouwd als zijn uitzettingvan de gemeenschap. Dat wil zeggen, de dood was geen fysieke beëindiging van het bestaan, maar een sociale. De gebruikelijke, fysieke dood was een overgang naar een andere wereld, evenals de voortzetting van het leven - zowel overledenen als de hele gemeenschap.
3
Dood in een meer ontwikkelde samenleving. Individuele dood als een onderwerp van speciale aandacht begon te worden beschouwd door de samenleving tijdens de ontwikkeling van de warenproductie. Alles veranderde, omdat nu de individuen verdeeld en tegengesteld waren en het persoonlijke individuele leven al buiten de gemeenschap werd beschouwd. De mens is niet alleen een deel van een groep mensen geworden die vergelijkbaar is met hem, maar een persoon met een combinatie van gevoelens, persoonlijke gevoelens, contacten met andere mensen, speciale evenementen, enz. In dit opzicht werd de fysieke dood van een bepaalde persoon beschouwd als het einde van zijn bestaan, aangezien het leven van de gemeenschap zelfs indirect niet langer een voortzetting van het leven van de overledene was. In deze periode lijkt er zowel een angst voor de dood als een verlangen om zelfmoord te plegen.
4
Terugkeer van primitieve oordelen over de dood alsHet moment van het leven brengt een religie waarin de dood belangrijker wordt dan het leven. Over het christendom gesproken, het is de dood die het symbool is van de sekte, waarnaar elke christelijke gelovige zou moeten streven. De dood wordt beschouwd als een bevrijding van de ellende en ontbering van het leven. Iedereen heeft het Laatste Oordeel beloofd, waarin een persoon "volgens de verdiensten" van het geleefde leven zal ontvangen. Het leven na de dood gaat verder in een nieuwe richting - zonder sociale ongelijkheid, arbeid en andere zorgen en lasten van het sociale leven. Het hiernamaals wordt de wereld van bevrijding van de tekortkomingen van het leven. De dood wordt dus niet alleen een logisch voortbestaan van het bestaan, maar ook een object waarnaar ze willen komen met een bepaalde hoeveelheid daden die tijdens de periode van hun leven zijn begaan. Bovendien krijgt de dood de betekenis van één enkele rechtvaardiging van het leven. In dit geval wordt zelfmoord beschouwd als een ernstige zonde, terwijl religie iedereen dwingt 'zijn kruis te dragen'.
Tip 2: Hoe mensen sterven
De kwestie van de gewaarwordingen van een persoon op het moment van overlijdenkwelt vele wetenschappers en filosofen voor een lange tijd. Ongeacht de omstandigheden waarin mensen sterven, is de belangrijkste reden hiervoor het gebrek aan zuurstof in de hersenen. Vanaf dit moment tot aan de dood gaan er enkele minuten voorbij.